Give up the load!

சுமை கைவிடு!

அதுஇன்றி வாழவே முடியாது,

இதுஅன்றி வாழவே முடியாது.

தெளிவின்றி சுமைகள் தூக்கியே,

இதுவரை வாழ்ந்து வந்தோம்!

எதுவெல்லாம் தேவை என்றே

சிந்திக்காது சேர்த்து வைத்தோம்!

சுமைகூடி கனத்துப் போனபின்பும்,

வழியின்றி திகைத்து நின்றோம்,

மனமின்றி தாங்கியே நின்றோம்.

கைப்பற்றி இருப்பதை கைவிடு!

விளக்கம்:

மனித வாழ்வில், சுமைகள் பல உண்டு. உலகில் பிறக்கும்பொழுது வெறும் கையை மூடிக்கொண்டு பிறந்தாலும், வாழும் பொழுது சுமைகள், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சேர்ந்து பெரும் சுமையாக மாறிவிடுகின்றன. இந்த சுமைகள் நம்மை படாதபாடுபடுத்தி, கனத்து, இம்சை செய்தாலும்கூட அவற்றை தவர்த்திட முடியாமல் தவிக்கிறோம். உண்மையிலேயே அந்த சுமை நம்மை கட்டி இழுக்கிறதா?

இல்லை, அந்த சுமையின் முடிச்சு நம்மிடம்தான் இருக்கிறது. தலையில் இருக்கும் சுமையை, கையில் இருக்கும் சுமையை இறக்கிவைத்தால் முடிந்தது. ஆனால் நாம்தான் மனமின்றி இருக்கிறோம். இது இல்லை என்றால் நான் வாழ்வே முடியாது, பிழைக்கவே முடியாது என்று சொல்கிறோம். தரையில் கல் பார்த்து நடக்காமல், பெருவிரல் நகத்தை காயப்படுத்திக் கொண்டு “கல் என்னை தடுக்கி  விட்டது” என்று சொல்லுவது போலவேதான்!

சிந்தித்துப்பாருங்கள், இயற்கை பேரழிவாக ஒரு சுனாமி, ஒரு பூகம்பம், ஒரு புயல் வந்து தாக்கினால்? எல்லாம் போய்விடும் ஆனால் நீங்கள் இருப்பீர்கள் அல்லவா? எனவே சுமையை நீங்களே கைவிடுவீர் என்று இக்கவி விளக்கமளிக்கிறது!

வாழ்க வளமுடன்!

-----

Thanks to Image by: @freepik