The waves of the ocean tell the story as well as the truth. Did you know?

கடலின் அலைகள் கதை சொல்லும், அதேபோல உண்மையும் சொல்லும். தெரியுமா?

கவிதை

அலையெழுந்தடங்கி அலைவரும் அதைக்கண்டு நிலையென்றே

நினைத்திருப்போம் இத்துண்மையில்லை தோற்றமிது மாயையாம்.

வந்ததினியில்லை இனிவருவதேயுண்மை அதும்கடந்திட முடிந்ததே!

கண்டகாட்சியும் காட்சிப்பதிவும் மனதினில் நின்றதுவேபதிவாய்!

நிலையாய்கடல் இருப்பதுபோலவே மயங்கினோம் நாம்தினமுமே.

வாழும்வாழ்வினிலும் எல்லாம்வருவதும் போவதுமே  தினசரியாம்.

மனமேனோஇதை மறந்துமயங்கி நிலையாய் எல்லாமிருப்பதாய்

கற்பித்துக்கொள்ளும் உண்மையிங்கே உணர்வதே முழுமைபேறாம்!

கவிதையின் விளக்க உரையும் கருத்துரையும்!

முழுமைப்பேறு என்ற ஒரு நிலை குறித்து இந்தக்கவிதை விளக்குகிறது. முதலில் இந்த முழுமைப்பேறு என்றால் என்ன என்பதை தெரிந்துகொள்வோம். இந்த உலகில், பரிணாமம் என்ற ஒன்றை, நவீன விஞ்ஞானமும் ஏற்றுக்கொள்கிறது. ஒரு மனிதனுக்கு ஆறாம் அறிவு என்றும் வகைப்படுத்தி இருக்கிறது. இந்த விஞ்ஞானம் எப்போது இதை சொன்னது என்று உங்களுக்குத் தெரியும்தானே? ஆனால், இராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே, தமிழ் நூலோர் இதை சுட்டிக் காட்டியுள்ளார்களே? எனினும் நாம் அதையெல்லாம் ஏற்றுக் கொள்ளாமல் புறம்தள்ளி விடுகிறோம். பொய்யும் புரட்டும்தான் அதில் இருக்கிறது. மக்களின் அறிவை கெடுக்கிறது என்றுதானே சொல்லுகிறோம்? மாணிக்கவாசகர், தன்னுடைய திருவாசகத்தில், ‘புல்லாகி, பூவாகி, காயாகி’ என்று சொல்லுகிறாரே? அது என்ன? பொய்யும் புரட்டுமா?

அந்த வகையில்தான், மனிதனின் பரிணாமத்தின் நோக்கத்தையும், பிறப்பின் வழியே தொக்கி நிற்கும் கடமையையும் நாம் மறுத்துவிடுகிறோம். பிறந்தோம் வாழ்ந்தோம் என்பதை விட்டுவிட்டு, நோக்கமாவது? கடமையாவது? என்றுதானே வாழ்ந்துகொண்டு இருக்கிறோம்?! இது சரிதானா? உங்களிடமே விட்டுவிடுகிறேன்.

மனிதன் தன்னுடைய பிறப்பின் நோக்கத்தையும், பிறப்பினால் தொக்கி நிற்கும் கடமையையும் தெரிந்து கொண்டுவிட்டால், ‘நான் யார்?’ என்று தன்னை அறிந்துகொள்வான். அந்த தன்னையறிதலில் அவனுக்கு கிடைப்பதுதான், முழுமைப்பேறு ஆகும். ஒரு புள்ளியில் தொடங்கிய கோலம், வளைந்து, நெளிந்து, சுற்றி, சுழன்று, ஆரம்ப புள்ளியோடு சேர்ந்து முழுமையை அடைவது போல என்று அமைகிறது.

ஒரு கடலை பார்க்கிறோம். எங்கிருந்தோ அலை கிளம்பி, எழுந்து வேகமாக உங்கள் காலடி நோக்கி வருகிறது. ஒன்றுமட்டுமல்ல, வரிசையாக வந்து கொண்டே இருக்கிறது. உங்கள் கால்களை நனைத்து, அடங்கி, மீண்டும் கடலுக்குள் போய்விடுகிறது. இது தொடர் நிகழ்வாக, நாம் பார்த்தாலும், பார்க்காவிட்டாலும் அலைவருவது ஒருபோதும் நின்றுவிடுவதில்லை. நாம் என்ன நினைக்கிறோம்? இதென்ன, இப்படி இயங்கிகொண்டே இருக்கிறதே? இதற்கு ஒரு முடிவே இல்லையா? எப்படி இருக்கமுடியும்? என்று சொல்லிக்கொள்கிறோம்.

ஆனால், அது மகாகவி பாரதி சொன்னது போலவே, தோற்ற மாயை. ஒரு பொயான நிகழ்வாக நமக்குத் தெரிகிறது. எப்படி என்றால்? உங்களை நோக்கி வந்த அலை, கால்களை நனைத்து அடங்கிப் போனது, அது இல்லை. அடுத்து வரும் அலைதான் உண்மை. ஆனால் அதுவும் அடங்கிப் போகிறது. அப்படியானால், ஒவ்வொரு அலையும் புதிதுதானா?

ஆம், உண்மையும் அதுவே. ஆனால் நாம் இதை உணர்ந்துகொள்ள முடிவதில்லை. கண்களால் பார்த்த காட்சி, மனதில் பதிந்தது. மனம் எடுத்துக்காட்டிட, மறுபடி பார்க்கிறோம். அப்போது இந்த நிகழ்ச்சியை ஒரு தொடர்ச்சியாக, அப்படி இருப்பதாக நினைத்துக் கொள்கிறோம். நிலையாக கடல் இருப்பதாகவும், அலைகள் மறுபடிமறுபடி வந்துகொண்டே இருப்பதாகவும் நமக்குத் தெரிகிறது. இது மயக்க நிலை என்றும், தினமுமே அப்படித்தான் என்றும் இந்த கவிதை விளக்குகிறது. மேலும்,

நாம் வாழ்கின்ற வாழ்விலும், ஒவ்வொரு நொடியும், வந்து கொண்டே இருக்கிறது, போய்க்கொண்டே இருக்கிறது என்பதை நாம் அறிந்து கொள்வதில்லை. நம்முடைய மனம் இந்த வித்தியாசத்தை தனியாக, கணித்துக்கொள்ளவும் இல்லை. தானே அதை மறந்துவிட்டு நிலையாக எல்லாமே, எப்போதும்போல இருப்பதாக, நினைத்துக் கொள்கிறது. தானாகவே அப்படி ஒரு கற்பிதத்தை உருவாக்கிக் கொள்கிறது. இத்தகைய மனதின் நிலையை, உண்மை நிலையை புரிந்துகொண்டு, உணர்ந்து அறிந்தால், அங்கே ஒரு அதிசய நிகழ்வு நடக்கும். அதுவேதான் முழுமைப்பேறு என்று இந்தக்கவிதை உண்மையை விளக்குகிறது. 

அப்படியான உணர்ந்தறியும் நிலைக்கு, யோகம் உதவிடும் என்பதை இங்கே நாம் மறக்கலாகாது. 

வாழ்க வளமுடன்.

-