Let Come!

வாரீர்!

தான்பெற்ற இன்பம் பெறுக

இவ்வையகம் என்ற கருத்தாக

இறையுணர் உண்மை பரவும்

தன்னிலிறை உணர்வு கண்டால்!

பிறருக்கு பிரித்து வழங்காது

ஏதுதிருப்தியும் இங்கே எழாது!

ஆளைகண்டே எடை போடாது

ஆராய்ச்சி தனைப் பெறசேர்வீர்!

விளக்கம்:

வேதாத்திரியத்தை தோற்றுவித்த, குரு மகான் வேதாத்திரி மகரிசி, அதிசயங்கள், கண்கட்டு வித்தை செய்தவரல்ல. எனினும் ஒரு குரு, இறைவனை கண்டடைந்தவர் அதிசயம் நிகழ்த்தினால் மட்டுமே இந்த உலகம் நம்பும். அப்படி ஒரு கீழான நிலை இன்னமும் இருக்கிறது. 

எளிமையாக, எந்த ஆர்பாட்டமும் இல்லாமல், இயல்போடு ஒத்திருந்து அகத்தவத்தால், இறை உணர வழி தந்தவர் வேதாத்திரி மகரிசி. இருந்த போது, மக்களின் தனி மனித அமைதிக்காகவே உழைத்திருந்தார். இறையில் கலந்த நிலையில் இன்னும் விரிவாக செயல்படும் வாய்ப்பு அவருக்கு கிடைத்து விட்டது. 

தான் பெற்றதை பிறருக்கு விளக்கி, அவர்களையும் உயர்த்தும் மாண்பு நம்மிடம் உண்டு. அப்படி பகிராமல் மனித மனம் திருப்தியும் அடையாது. இதனால் மக்கள், ஆளை கண்டு எடைபோடாமல், இறை குறித்த ஆராய்ச்சி அறிவை ஏற்று விளக்கம் பெறவேண்டும் என்று இக்கவி விளக்குகிறது.

-----