Unload your load

 சுமையை இறக்கிடு

பாரம் சுமக்கும் வண்டியின் மேலே

பயணி ஒருவன் தலைச்சுமை ஏற்றி

இறக்கி வைக்க நேரமின்றி தாங்கி

புலம்பி தவித்து வேதனை கொள்வான்!

தினமும் ஓர்நாள் புதிதாய் பிறக்கும்,

புதுப்புது வாய்ப்பு திருத்த கிடைக்கும்!

மறந்தே நேற்றைய மனசோடு பிண்ணி

தன்னை பிணைத்து வருந்திக் கெடுவான்!

விளக்கம்:

உலகியலில் வாழ்வியல் உண்மையாக, பலப்பல கதைகளும், பழமொழிகளும், அறிஞர், ஞானிகள் கருத்துக்களும் மக்களிடையே கலந்திருக்கின்றன. என்றாலும் அவ்வப்பொழுது அவற்றை ஞாபகப்படுத்திக் கொள்வதில் ஆர்வமின்றி, புதிதான பொழுதுபோக்கு நிகழ்வுகளிலேயே மக்கள், ஆர்வம் கொண்டிருக்கின்றனர்.

அத்தகைய ஒரு வாழ்வியல் கருத்து, பாரம் சுமக்கும் வண்டியில் பயணிக்கும் ஒருவன், தன் தலையிலும் ஒரு சுமையை ஏற்றிக்கொண்டு பயணிக்கிறான் என்பது. தலைச்சுமையை இறக்கி வண்டியில் வைத்துவிட்டால், போதுமே ஆனால், அதை இறக்கி வைக்காமல், தானே சுமந்துகொண்டு, புலம்பி தவிப்பதில் என்ன நியாயம் இருக்கிறது? 

மேலும் 

“இதை இறக்கிவைக்க எனக்கு யாரும் உதவி செய்யவில்லையே!” 

“இதை நான் சுமப்பது குறித்து யாரும் கேட்கவில்லையே!” 

“இந்த சுமையை பகிர்ந்து கொள்ள எனக்கென்று யாரும் இல்லையே!” 

“என் தலையெழுத்து இது! இதைச் சுமந்தே என்வாழ்க்கை வீணாகிவிடுமே!”

 “என்னுடைய இந்த சுமைகுறித்து உனக்கு என்ன கவலை?” 

“நான் சுமக்கும் சுமையின் வலி எனக்குத்தான் தெரியும்!” 

என்றெல்லாம் புலம்புவான்.

இத்தகைய மனிதனைப்போலவே, வாழ்க்கையில் திட்டமிடாது ஆற்றிய தன் செயலால், பிரச்சனையை, தடைகளை, இழப்பை, நோயை சந்தித்த மனிதன், எந்நேரமும் அந்த தவறு குறித்தே அழுது, சொல்லி, புலம்பி தவித்து வேதனை கொள்வான். தவறு நடந்த அந்த நாளிலேயே, அந்தக்காலத்திலேயே உழல்வான். வெளிவர மாட்டான். 

ஓவ்வொரு நாளும் ஒரு புதியநாள் தானே?! அந்த நாளிலும் புதுப்புது அனுபவங்களும், மாற்றங்களும், உதவிகளும் கிடைக்கும்தானே? இல்லையானால், அந்த செயல் தவறுகளை இவனே போராடி மாற்றி அமைத்து வெற்றி கொள்ளலாம் தானே? திருத்தி அமைக்கலாம் அல்லவா?

ஆனால், நடந்து போன, கடந்து போன அந்த விசயங்களோடு தன்னை இணைத்துக் கொண்டு, தலைச்சுமையை இறக்கி வைக்காத மனிதனைப் போலவே வருந்தி, இருக்கிற நிகழ்காலத்தையும், வருங்காலத்தையும் கெடுத்துக் கொள்வான். இந்த உண்மையை அம்மனிதன் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்ற கருத்தை இந்தக்கவிதை விளக்குகிறது.

வாழ்க வளமுடன்.

-----

Present by: