The curiosity of self-knowledge never dies!

தன்னையறியும் ஆர்வம் ஒருபோதும் அழிவதில்லை!

கவிதை:

தன்னை யாரென்று அறியவே ஆர்வம்கொண்டேன்

தளராத ஆர்வமிருந்தும் வழியேதும் தெரியவில்லை

தள்ளாத வயதுவரை வாழ்வின் சிக்கலும்விடவில்லை

தனக்குள் கேள்வியை புதைத்து உலகையும்நீத்தேனே!

தன்வாரீசாய் வந்தகருவில் பதிவாய் அமைந்தததுவே

தான்வாழும் காலத்தில் அதன்வழியால் வரும்போது

தன்னார்வமாக நான்யாரென்று கேள்வி முளைத்ததே

தன்னையறிய வாய்ப்பாக குருவின் துணைவந்ததே!

கவிதையின் விளக்க உரையும் கருத்துரையும்:

உலகில் பிறந்துவாழும் மனிதனுக்கு, ஆன்மீகத்தில் ஆர்வம் திடீரென்று வந்துவிடுவதில்லை. அதுவும் இந்தக்காலத்தில், பக்தியையே கிண்டலும், கேலியும் செய்யும் காலத்தில், எந்தவித ஆன்மீக ஆர்வத்திற்கும் வழியில்லை. உலகில் ஏற்கனவே பிறந்து வாழும், ஐந்தறிவு விலங்கினங்கள் போலவே, பிறந்து, கூடி, வாழ்ந்து, அனுபவித்து, மடிந்து போகலாம் என்று ஆறாம் அறிவான மனிதர்களில் சிலர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். எனினும் இது அறியாமையே தவிர குறையேதும் இல்லை. அவரவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் வாழ்க்கை வாழ, அவரவர்களுக்கு உரிமையும் உண்டு. இங்கே ஓர் சிந்தனையை மட்டும், எடுத்துக்கொண்டால் நல்லது. அது என்ன? இயற்கையில் நிகழ்ந்த, பரிணாம எழுச்சி எதற்காக? ஆறாம் அறிவு எதற்காக? மனிதன் என்ற பிறவியும் எதற்காக? என்ற கேள்வி வழியான சிந்தனையை தொடங்கலாம். ஆனால், யாரும் கட்டாயப்படுத்தவில்லை, உங்கள் வாழ்க்கை, உங்கள் வழி, உங்கள் உரிமை!

எனினும், சிலருக்கு வழக்கமாக வாழும் வாழ்வில், சிலவேளை சோர்வு எழும். என்ன வாழ்க்கை இது? ஒரே மாதிரியாகவே எல்லாநாளுமே இருக்கிறதே? இதற்குத்தானா பிறந்தேன்? என்று திடீரென்று சிந்தனை வயப்படும்பொழுது, எதற்கான மனிதனின் பரிணாமம் வந்தது? எதற்கு ஆறறிவு? நான் யார்? என்று தன்னை அறியத் தொடங்கும் பாதையில், முதல் அடி எடுத்து வைக்கிறான். ஆனால், அவனுக்கு போதுமான, உதவியும், ஆலோசனையும், வழிகளும் கிடைக்கவில்லை. காரணம், அவன் இதுவரையில் வாழ்ந்த வாழ்க்கை அனுபவங்கள் அப்படியானது. கூடவே, அவன் வாழ்கின்ற சூழ்நிலையும், சமூக அழுத்தங்களும் காரணமாகிவிடுகிறது. இதனால், தன்னை அறிய சிந்தனை எழுந்தும், அதன்வழியாக விடைகாண முடியவில்லை.

தன்னை அறிய ஆர்வம் கொண்டு, தளாராத அந்த ஆர்வத்தோடு முயற்சித்தாலும் வழியேதும் தெரியவில்லை. அந்த மனிதனின் தள்ளாத வயதுவரையிலும்கூட, அவனுக்கு ஓய்வும், நிம்மதியும் கிடைக்கவில்லை. கூடவே வாழ்க்கை சிக்கலும், உடல் நோய்களும் இருந்திருக்கலாம்தானே? இந்நிலையில் அவனின் ஆயுளும் முடிவுக்கு வந்துவிடும். உலகில் மனிதனுக்கு பிறப்பு நிச்சயமென்றால், இறப்பும் நிச்சயமே. இயற்கையின் நீதியும், சட்டமும் இதுவே. தப்பிக்க எந்த வழிகளுமில்லை. சிந்தனை வயப்பட்ட இந்த மனிதனும், காலத்தில் இறந்துவிடுகிறான். ஆனால், அவனின் சிந்தனை, அவனுக்குள்ளாக பதிவாகத்தானே இருக்கும்? அது அவனின் வாரீசுகளுக்கு, இந்த இயற்கையாலேயே பகிர்வும் செய்யப்படும். இதுவும் இயற்கை நீதியும், சட்டமும் ஆகும்.

எப்படி வாரீசுகளுக்கு பதிவாகிறது? என்ற கேள்விக்கு இரண்டு பதில்கள் உள்ளன. ஒன்று கருவழியாக அமைந்துவிடும். இரண்டு, இறந்தபிறகு உயிரின் இணைப்பால் நிகழ்ந்துவிடும். இப்போது, அந்த மனிதனின் வாரீசு, பிறந்து வாழும் வரை, இயல்பாக இருக்கும் என்பது உண்மை. ஆனால், சிந்தனை வயப்படும் பொழுதும், பருவம் வந்த பிறகும், தானாகவே ஆன்மீகத்தில் ஆர்வம் கொள்ளும் என்பது உண்மை. தனக்குள் பதிவாக இருந்த சிந்தனையின் வழியில், தன்னார்வமாக, தன்னை அறிய வழி தேடத்துவங்கும். காலம் கைகூடிட, இயற்கையும் உதவ, எப்படி அறிவது? யார் எனக்கு இதை சொல்லி விளக்குவார்? என்றும் வாரீசானவன், தேடத்துவங்குவான். யாரொருவர் தனக்குள் கேள்வி கேட்டு, தேடத்துவங்குகிறானோ, அவனை நோக்கி, தக்க குருவும் வருவதற்கு தயாராகிறார். இது ஒவ்வொருவர் வாழ்விலும் நிச்சயமாக நிகழ்கிறது. குருவை சரணடைந்து, ஆன்மீகத்தில் தன்னை இணைத்துக்கொண்டு, யோகத்த்தின் வழியாக, அவன் ‘நான் யார்?’ என்று இனி உண்மை தெளிவான்.

இவ்வாறாக, இந்தக்கவிதை உண்மை விளக்கம் அளிக்கிறது. இதை உங்களுடைய வாழ்விலும் பொருத்திப்பார்த்து, உண்மையை அறிந்திட முடியும் என்பதும் உண்மை. ஒவ்வொரு மனிதனுக்குள்ளாகவும் ஓர் சிந்தனை தாக்கம் இருக்கும். அது காலத்தால் தானாக வெளிப்படும் என்பதும் உண்மையே!

வாழ்க வளமுடன்.

-